آشنایی با دیس منوره اولیه
دیس منوره اختلال ژنیکولوژی شایعی است که حدود 60 درصد زنان دارای قاعدگی را مبتلا می سازد. در دیس منوره اولیه درد قاعدگی بدون پاتولوژی لگنی رخ می دهد در حالی که در دیس منوره ثانویه قاعدگی های دردناک همراه با پاتولوژی های زمینه ای وجود دارند.
دیس منوره اولیه
دیس منوره اولیه معمولا در عرض یک تا دو سال بعد از شروع اولین قاعدگی یعنی همزمان با تثیبت سیکل های همراه با تخمک گذاری پدیدار می شود این اختلال در زنان جوانتر رخ می دهد اما گاهی تا دهه پنجم زندگی پابرجا می ماند اما دیس منوره ثانویه معمولا سالها بعد از منارک و گاهی همراه با سیکل های عدم تخمک گذاری دیده می شود.
علت دیس منوره اولیه
علت دیس منوره اولیه افزایش تولید یا میزان نامتعادل پروستاگلاندین های ترشح شده از آندومتر در طی قاعدگی است این پروستاگلاندین ها باعث افزایش انقباضات رحمی و کاهش جریان خون رحمی و افزایش حساسیت اعصاب محیطی شده و در ایجاد درد نقش دارند.
درد ناشی از دیس منوره اولیه معمولا چند ساعت قبل یا درست بعد از شروع پریود قاعدگی آغاز شده و ممکن است 48 تا 72 ساعت طول بکشد درد ماهیت کولیکی دارد و همراه آن درد انتشار یابنده به قدام ران، تهوع، استفراغ و اسهال و بندرت حملات سنکوپ دیده می شود. درد با ماساژ شکم، فشار متقابل یا حرکت بدن بهتر می شود.
درمان دیس منوره اولیه
درمان معمولا با مسکن های گروه NSAID می باشد که مهار کننده پروستاگلاندین سنتتاز هستند. این مسکن ها باید یک تا سه روز قبل از شروع خونریزی قاعدگی و در صورتی که قاعدگی ها نامنظم هستند در هنگام آغاز اولین درد خفیف یا خونریزی شروع شوند و به منظور جلوگیری از تشکیل مجدد فراورده های جانبی پروستاگلاندینی بطور مداوم هر 6 تا 8 ساعت مصرف شوند. درمان طبی باید در چند روز اول خونریزی قاعدگی صورت گیرد برای تعیین پاسخ خوب بیماران به درمان باید یک دوره 4 تا 6 ماهه درمان انجام شود.
اگر درمان اولیه موفق نبود باید تغییر دوز و تغییر نوع مسکن امتحان شود. البته این درمان دارویی در بیماران مبتلا به زخم های گوارش یا حساسیت شدید برونش ها به آسپرین ممنوعیت دارد. عوارض جانبی معمولا خفیف شامل تهوع، اسهال، سوءهاضمه و گاه خستگی هستند.
دیده شده که قرص های ضد بارداری به اندازه مسکن ها موثر هستند در آن دسته از بیماران مبتلا به دیس منوره اولیه که به جلوگیری از حاملگی هم علاقه دارند مصرف این قرص ها بهترین روش درمان است.
درمان توام مسکن های گروه NSAID و قرص های ضد بارداری خوراکی ممکن است موثرتر از درمان تک تک این عوامل باشد اگر بیمار به این رژیم جواب نداد می توان کدئین را به مدت 2 تا 3 روز در هر ماه به این رژیم درمانی اضافه کرد.
درمان غیر دارویی بویژه حرارت، طب سوزنی یا تحریک عصب الکتریکی از طریق پوست هم ممکن است سودمند باشد.
داده های کافی در حمایت از هیچ گونه رژیم ویتامینی یا گیاهی وجود ندارد.
|دکتر آرزو سعیدی – متخصص زنان بجنورد |
| برای ورود به صفحه اینستاگرام دکتر آرزو سعیدی متخصص زنان بجنورد کلیک کنید. |
بیشتر بخوانید:
فرایند آزمایش خون در دوران بارداری