راههای طلایی تشخیص سرطان سینه
گاهی اوقات، تشخیص سرطان پستان پس از ظاهر شدن علائم و نشانه های آن، کشف میشود. اما بسیاری از زنان مبتلا به سرطان پستان هیچ گونه علائمی ندارند. به همین دلیل، غربالگری سرطان پستان بسیار مهم است. پزشکان اغلب از یک سری آزمایش های اضافی برای تشخیص سرطان پستان استفاده مینمایند.
آنها ممکن است برخی از بیماران را به متخصصین پستان یا جراح ارجاع نمایند. البته این بدان معنا نیست که بیمار سرطان دارد یا نیاز به جراحی دارد، بلکه این پزشکان در زمینه تشخیص مشکلات پستان متخصص هستند.
از آزمایش های مختلفی برای تشخیص سرطان پستان میتوان استفاده کرد. اگر پزشک در آزمایش غربالگری (ماموگرافی) نشانه ای از سرطان پستان پیدا کند یا علائمی داشته باشدی که میتواند به معنای سرطان سینه باشد، به آزمایشهای بیشتری نیاز دارید تا از وجود یا عدم وجود سرطان مطمئن شوید. توجه داشته باشید که انواع سرطان سینه، میتوانند علائم و نشانه های متفاوتی داشته باشند.
مهمترین روشهایی که به فراوانی استفاده می‌شوند عبارتند از: ماموگرافی، سونوگرافی ، ام آر آی (MRI) و نمونه برداری (بیوپسی) که در ذیل به شرح مختصر هر یک میپردازیم.
همراه ما باشید با مطالب آموزنده و خواندنی دکتر آرزو سعیدی متخصص زنان بجنورد :
- چگونه در دوران قاعدگی از تامپون استفاده کنیم؟
- نکاتی برای مدیریت میاستنی گراویس در بارداری
- از عوارض قرص ال دی باخبر هستید ؟
- متخصص زنان بجنورد دکتر آرزو سعیدی
- درمان های موثر برای کاهش درد پریود
- هر آنچه که باید درباره انواع حرکات جنین بدانید !
- آشنایی با مزایا و معایب کاپ پریودی
- راهکارهای درمانی نارسایی دهانه رحم
ماموگرافی
در ماموگرافی از اشعه ایکس برای عکسبرداری از ساختمان های داخل پستان استفاده میشود. این یک روش سریع و ساده است و باعث سهولت در تشخیص و نیز بهبود نتایج درمان بیماران به علت تشخیص زودرس بیماری شده است.
خطرات ناشی از برخورد اشعه ایکس با پستان در این روش بسیار ناچیز است و میتوان آن را نادیده گرفت. در حقیقت میزان سود ناشی از تشخیص زودرس توسط این روش بسیار بیشتر از خطرات احتمالی آن است. حتی اگر یک زن از ۴۰ تا ۹۰ سالگی هر سال ماموگرافی انجام دهد، میزان اشعه دریافتی، بسیار ناچیز و کمتر از میزان لازم برای ایجاد سرطان پستان است.
در زنان سالم، ماموگرافی غربالگری به عنوان یک روش تشخیصی زودرس استفاده میشود. به این ترتیب که یک ماموگرافی پایه در سنین ۳۵ تا ۳۹ سالگی انجام شده و سپس از ۴۰ سالگی به بعد، سالانه ماموگرافی انجام میشود تا در صورت وجود توده سرطانی در پستان در مراحل اولیه بتوان آن را کشف کرد.
نکته مهمی که باید در نظر داشت این است که، انجام ماموگرافی در زنان کمتر از ۳۰ سال، به هیچ وجه ارزش تشخیصی ندارد و انجام آن به صلاح بیمار نیست. مگر در موارد نادر که جراح وجود ضایعه مشکوکی را در پستان تشخیص داده باشد.
سونوگرافی
در این روش به جای اشعه ایکس، از امواج صوتی برای بررسی توده های پستانی استفاده میشود. سونوگرافی معمولاً در مواردی انجام میشود که پزشک به هر دلیل، بررسی‌های بیشتری را صلاح بداند. مثلا در مواقعی که بافت پستان در بیمار سفت و متراکم باشد و یا سن بیمار کمتر از ۳۵ سال باشد. اما بیشترین کاربر سونوگرافی برای افتراق توده های توپر از تودههای حاوی مایع و کیست های پستان است. همچنین در تشخیص شبه توده ها از توده های واقعی که غیرطبیعی هستند نیز کمک می‌کند.
باید توجه داشت که، سونوگرافی به هیچ وجه جایگزین ماموگرافی به عنوان یک روش غربالگری نیست، بلکه به عنوان وسیله تشخیصی کمکی از آن استفاده می شود.
ام آر آی ( MRI )
یک روش تصویربرداری بدون درد دیگرMRI است که معمولاً به کمک ماموگرافی و سونوگرافی آمده و میتواند توده های مخفی پستان را شناسایی نماید و برای تشخیص ماهیت توده های پستانی بهکار میرود. کاربرد MRI شامل موارد زیر است:
- بررسی پستان در افرادی که دارای پروتز پستان هستند و معاینه پستان یا انجام ماموگرافی یا سونوگرافی در آنها با مشکلاتی روبروست.
- بررسی پستان در افرادی که قبلاً تحت عمل جراحی پستان قرار گرفته اند. در این موارد انجام معاینات یا ماموگرافی دقت کم‌تری دارد.
- هرگونه شک تشخیصی که علی‌رغم انجام معاینه، ماموگرافی و سونوگرافی برطرف نشده باشد.
- در افرادی که بعد از درمان سرطان پستان، شک به عود وجود دارد ولی سایر روشهای تشخیصی، کاربرد زیادی ندارد.
بررسی معمول پستان در زنانی که عوامل خطر متعدد داشته و برای بروز بیماری جزء گروه پرخطر محسوب می‌شوند. مثلاً افرادی که طی بررسی های ژنتیکی، متوجه جهش های ژنی مسئول ایجاد سرطان پستان در آنها شده اند.
نمونه برداری ( بیوپسی )
در صورتی که نتایج معاینات و تصویربرداری های پستان غیرطبیعی باشند، قدم بعدی نمونه برداری از توده جهت ارسال به آزمایشگاه و بررسی میکروسکوپی سلول های آن است. روش های مختلفی برای نمونه برداری وجود دارد که عبارتند از:
- نمونه برداری با سوزن باریک
- نمونه برداری بافتی از طریق سوزن
- نمونه برداری به روش جراحی
تست‌های آزمایشگاهی برای تشخیص سرطان پستان
آزمایش ژنومیک پیشرفته:
آزمایش ژنومیک، یک تومور را در سطح سلولی بررسی می‌کند تا تغییرات DNA در نتیجه رشد سرطان را جستجو کند. با شناسایی جهشی که در ژنوم سلول سرطانی رخ می‌دهد، بهتر می‌توانیم علت تومور و درمان مناسب را دریابیم.
انکوتایپ DX:
آزمایش انکوتایپ DX (که آن را آزمایش ژن 21 نیز می‌نامند) تعیین می‌کند که آیا شیمی درمانی برای زنانی که در مراحل اولیه سرطان سینه هستند، مناسب است یا نه. همچنین، این تست آزمایشگاهی به ما کمک می‌کند تا احتمال عود بیماری را تشخیص دهیم. با این اطلاعات، بهتر می توان در مورد سرطان پستان تصمیمات آگاهانه‌تری گرفت.
ماماپرینت (Mammaprint) + بلوپرینت (Blueprint):
تست‌های آزمایشگاهی ماماپرینت و بلوپرینت برای رمزگشایی ویژگی های خاص یک تومور سینه مورد استفاده قرار می‌گیرد تا کمک کند بتوانیم یک برنامه درمانی هدفمند را مختص نیازهای فردی هر بیمار تهیه نماییم. ماماپرینت برای تعیین خطر بازگشت سرطان بیمار استفاده میشود. بلوپرینت برای تعیین اینکه کدام یک از جهش‌های تومور نشانگر رفتار سرطان می‌باشد، کاربردی است. هنگام استفاده از ماماپرینت، بلوپرینت تومورها را به طور دقیق طبقه بندی کرده و تصویر واضح‌تری از استراتژی درمان به ما ارائه می‌دهد.
تشخیص سرطان متاستاتیک
اگر سرطان پستان متاستاتیک ایجاد شود، ممکن است علائمی داشته باشد یا هیچ علامتی نداشته باشد. برخی اوقات این نشانه‌ها پزشک را به سمت انجام آزمایش‌هایی برای یافتن سرطان پستان متاستاتیک هدایت می‌کند. اگر تشخیص داده شود که یک بیمار مبتلا به سرطان پستان موضعی پیشرفته است، آزمایش بیماری متاستاتیک نیز ممکن است انجام شود.
رادیولوژی مداخله ای ممکن است از انرژی الکتریکی برای بیماران مبتلا به سرطان پستان با متاستاز کبد، سیستم سونوگرافی اندوبرونشیال (EBUS) برای متاستاز به ریه‌ها یا کیفوپلاستی برای متاستاز استخوان استفاده شود.
شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان پستان به سه گروه تقسیم میشود :
1. بیمارانی که سرطان پستان دارند و جراحی شده‌اند و سایر اعضای بدن آنها سالم است.
2. بیمارانی که در بررسی‌های اولیه، گسترش بیماری به دیگر اعضای بدن آنها دیده نمی‌شود ولی به علت بزرگ بودن توده و یا درگیری وسیع غدد لنفی زیر بغل یا موارد خاص دیگر ابتدا شیمی درمانی می‌شوند و پس از آن تحت جراحی قرار می‌گیرند.
3. در مواردی که بیماری به اعضای دیگر بدن مانند کبد، ریه، استخوان و… سرایت کرده است. در این گروه روش اصلی درمان شامل شیمی درمانی و یا هورمون درمانی است.