تشخیص آدنومیوز و درمان آن

تشخیص آدنومیوز

روش های تشخیص آدنومیوز شامل موارد زیر می شود :

معاینه

ارزیابی پزشکی کامل می‌تواند به تعیین بهترین دوره درمان کمک کند. دکتر متخصص زنان ابتدا معاینه بدنی انجام می‌دهد تا تورم رحم را بررسی کند. اندازه رحم بسیاری از زنان مبتلا به آدنومیوز دو یا سه برابر میزان طبیعی آن است.

سونوگرافی

از آزمون‌های دیگری نیز ممکن است استفاده شود. سونوگرافی به تشخیص صحیح و رد تومورهای رحم کمک می‌کند. در سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصاویر متحرک از اندام‌های داخلی مانند رحم استفاده می‌شود.

در این روش، تکنسین سونوگرافی (سونوگرافیست) ژل مخصوص را روی شکم می‌زند. سپس، یک پروب دستی کوچک را روی ناحیه قرار می‌دهند. این پروب تصاویر متحرکی را بر روی صفحه نمایان می‌سازد و به کمک آن داخل رحم قابل مشاهده است.

ام‌آر‌آی

اگر سونوگرافی برای تشخیص آدنومیوز کافی نباشد، پزشک اسکن MRI را توصیه خواهد کرد. در MRI از امواج مغناطیسی و رادیویی برای تولید تصاویر اندام‌های داخلی استفاده می‌شود. در این روش بیمار روی یک میز فلزی به آرامی دراز و به داخل دستگاه اسکنر کشیده می‌شود.

اگر قرار است MRI انجام دهید، در صورت وجود احتمال بارداری حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین در صورت وجود قطعات فلزی یا وسایل الکتریکی در بدن، مانند ضربان ساز، پیرسینگ، یا ترکش فلزی ناشی از آسیب اسلحه، حتماً به پزشک و تکنسین MRI اطلاع دهید.

درمان آدنومیوز

زنان مبتلا به اشکال خفیف ممکن است نیازی به درمان آدنومیوز نداشته باشند. اگر علائم بیمار فعالیت روزانه را مختل می‌کند، پزشک گزینه‌های درمان آدنومیوز را توصیه خواهد کرد.

روش‌های درمان آدنومیوز با هدف کاهش علائم آدنومیوز شامل موارد زیر است:

۱. داروهای ضد التهاب

یکی از نمونه‌های معروف این گروه ایبوپروفن است. این داروها ضمن تسکین گرفتگی‌های (عضلانی) شدید می‌توانند به کاهش جریان خون در دوران قاعدگی کمک نیز کنند. داروهای ضد التهابی را دو تا سه روز قبل از آغاز قاعدگی شروع کرده و در طول دوره قاعدگی نیز به مصرف آن ادامه دهید. استفاده از این داروها در بارداری ممنوع است و زنان باردار احتمالاً نمی‌توانند این گزینه درمان آدنومیوز را انجام دهند.

۲. درمان‌های هورمونی

این درمان آدنومیوز شامل داروهای پیشگیری از بارداری خوراکی (قرص‌های ضد بارداری)، داروهای ضد بارداری پروژسترون (خوراکی، تزریقی یا دستگاه داخل رحمی) و آنالوگ‌های GnRH مانند لوپرون (لوپرولید) می‌باشد. درمان‌های هورمونی در کنترل سطوح بالای استروژن، که در ایجاد علائم نقش دارند، مفید است. دستگاه‌های داخل رحمی مانند Mirena می‌توانند تا پنج سال دوام بیاورند.

۳. ابلیشن آندومتر

این مورد درمان آدنومیوز شامل تکنیک‌هایی برای از بین بردن یا تخریب آندومتر (پوشش حفره رحم) است. ابلیشن یک روش سرپایی با زمان بهبودی کوتاه است. با این حال، این روند ممکن است برای همه مفید نباشد، زیرا آدنومیوز اغلب به صورت عمیق‌تری به عضله حمله می‌کند.

۴. آمبولیزاسیون شریان رحم

این روشی است که از خون‌رسانی به عروق خاص در ناحیه آسیب دیده جلوگیری می‌کند. با قطع جریان خون، آدنومیوز کاهش می‌یابد. آمبولیزاسیون شریان رحم معمولاً برای درمان بیماری دیگری به نام فیبروم رحم در بیمارستان انجام می‌شود و نیاز به یک شب بستری دارد. از آنجا که این روش درمان آدنومیوز خیلی تهاجمی نیست، از ایجاد اسکار در رحم جلوگیری می‌کند.

۵. رزونانس هدایت شده مغناطیسی متمرکز فراصوتی (MRgFUS)

از امواج متمرکز و با قدرت بالا برای ایجاد گرما و از بین بردن بافت هدف استفاده می‌شود. گرما با استفاده از تصاویر MRI قابل کنترل است. این روش درمان آدنومیوز در تسکین علائم موفق بوده، با این حال مطالعات بیشتری لازم است.

۶. هیسترکتومی

تنها روش درمان آدنومیوز برای بهبود کامل این بیماری انجام عمل جراحی برداشتن کامل رحم است. این روش یک مداخله جراحی بزرگ در نظر گرفته شده و فقط در موارد شدید و در زنانی که قصد بچه دار شدن ندارند استفاده می‌شود. تخمدان در آدنومیوز تأثیری نداشته و ممکن است در بدن شما باقی بماند.

عوارض احتمالی آدنومیوز

آدنومیوز لزوماً مضر نیست. با این حال، علائم آن می‌تواند بر زندگی تأثیر منفی بگذارد. برخی از افراد خونریزی بیش از حد و درد لگن دارند که مانع لذت بردن از فعالیت‌های طبیعی مانند رابطه جنسی خواهد شد. زنان مبتلا به آدنومیوز بیشتر در معرض خطر کم خونی هستند. کم خونی نوعی بیماری است که اغلب به دلیل کمبود آهن ایجاد می شود.

بدون آهن کافی، بدن نمی‌تواند سلول‌های قرمز خون کافی برای انتقال اکسیژن به بافت‌های بدن ایجاد کند و در نتیجه خستگی، سرگیجه و بدخلقی را در پی دارد. از دست دادن خون همراه با آدنومیوز از طریق کاهش سطح آهن بدن منجر به کم خونی می‌شود.